ik ben bezig met het schrijven van een nieuw horror verhaal. het heet 'Fan nummer #1'
ik heb hem nog niet af, maar jullie kunnen vast het begin lezen
doei. xx' KIM3H
‘Shit, morgen Repetitie wiskunde!’ Zegt ze hardop in zichzelf. Charley is niet goed in wiskunde en als ze morgen geen voldoende haalt, moet ze misschien naar de Havo, waar ze totaal niet op zit te wachten. Snel haalt ze haar boeken erbij.
Charley is een rustig, sociaal, lief en intelligent meisje. Bijna iedereen vindt haar aardig en ze heeft veel vrienden. Naast dat ze het Atheneum doet, is ze ook erg goed in verhalen schrijven en heeft een eigen website op internet, waarop fans haar kunnen volgen. Ze schrijft voornamelijk griezelverhalen. Charley’s griezelverhalen gaan de hele wereld over, als er een nieuw verhaal op haar website staat, staan de plaatselijke kranten er vol mee. Ze wil later natuurlijk schrijfster worden, dat weet iedereen.
Charley hoort de telefoon gaan.
‘Hoi, met Charlotte,’ hoort ze aan de andere kant van de lijn.
‘Oh, hi Charlotte, hoe gaat het?’
‘Goed, met jou?’
‘Niet zo goed, ik ga echt falen met wiskunde!’
‘Het komt wel goed joh. Trouwens, Ruben wilt weten wanneer er een nieuw verhaal op je website komt. Hij had een leuk idee. Maar ik denk dat hij je dat liever persoonlijk komt vertellen.’
‘Oké, zal ik nu even naar het zwembad komen?’
‘Ja, top, dan sms ik Ruben even dat je eraan komt.’
‘Is goed, ik zie jullie zo. Doei.’
‘Doeg.’
‘Hoi, met Charlotte,’ hoort ze aan de andere kant van de lijn.
‘Oh, hi Charlotte, hoe gaat het?’
‘Goed, met jou?’
‘Niet zo goed, ik ga echt falen met wiskunde!’
‘Het komt wel goed joh. Trouwens, Ruben wilt weten wanneer er een nieuw verhaal op je website komt. Hij had een leuk idee. Maar ik denk dat hij je dat liever persoonlijk komt vertellen.’
‘Oké, zal ik nu even naar het zwembad komen?’
‘Ja, top, dan sms ik Ruben even dat je eraan komt.’
‘Is goed, ik zie jullie zo. Doei.’
‘Doeg.’
Charlotte is Charley’s beste vriendin. Ze doen altijd alles samen. En Ruben is een goede vriend van haar, die ze al kent sinds haar geboorte ongeveer. Altijd als ze elkaar even onder zes ogen willen spreken, gaan ze naar het zwembad. Dat is dicht bij alle drie de kinderen.
Charley pakt haar fiets uit de schuur en fietst naar het zwembad. Onderweg ziet ze een zoenend stelletje, ze denkt terug aan de tijd dat ze nog met Drake was. Ze had van groep 7 tot en met de tweede klas verkering met hem. Nu is het over. Charley is klaar met Drake. Helaas is hij nog niet klaar met háár.
‘Aa, Charlotte en Ruben zijn er al.’ Denkt Charley. Ze ziet hun fietsen staan.
ze loopt naar binnen en kleed zich om. Als ze zich heeft omgekleed loopt ze naar haar favoriete plekje en ziet dat de handdoeken van Ruben en Charlotte er ook liggen.
‘Ze zullen vast in zwembad zijn.’ Denkt Charley en gaat aan de badrand zitten. In no time zitten Charlotte en Ruben naast haar. Met z’n drieën gaan ze naar hun handdoeken.
‘Wat voor een goed idee had je voor mijn verhaal, Ruben?’
‘luister,’ begon Ruben, ‘een verhaal over een meisje die helemaal alleen thuis moet blijven omdat haar ouders naar het ziekenhuis zijn. Ze heeft dan alleen nog haar hond, waar ze zielsveel van houdt, uiteindelijk gaat dat beest dan op een gruwelijke manier dood, maar merkt ze op dat er iets niet klopt aan de dood van haar hond…’
‘Wouw!’ Zegt Charlotte, ‘dat is echt een prachtig idee voor een verhaal, wat vind jij Charley?’
‘Ja, schitterend, daar kan ik wel wat mee, Ruben. Dankjewel!’
Charley geeft Ruben een vriendschappelijke kus op zijn wang.
Van het ene op het andere moment is de zon weg, het drietal kijkt verbaasd op en zien dan dat Drake voor hun handdoeken staat.
‘Zo, heb je weer een nieuw vriendje Charley? Ga je die ook zo verraden als dat je bij mij hebt gedaan?’ Zegt Drake op een spottende toon.
‘Hey, hufter, ik ben haar vriendje niet en ze heeft je niet verraden, dat weet je dondersgoed. Jij begon zelf stoer te doen door de gaan roken en de politie achter je reet aan te laten gaan, vind je het heek gek dat ze het heeft uitgemaakt.’ Zegt Ruben kwaad.
‘Oh, is dat zo?’ Vraagt Drake, ‘moet je vechten dan? Kom maar op!’
Ruben springt boven op Drake en het tweetal begint te vechten. Charley en Charlotte proberen de jongens uit elkaar te krijgen, maar wat ze ook doen, de jongens kappen niet met elkaar te slaan, schoppen en bijten.
‘Kunnen jullie nou niet één keer normaal doen?’ Vraagt Charley boos aan de jongens. Ze gaan door alsof niks heeft gezegd. Charlotte kijkt Charley aan met een blik die zegt: ‘we hebben het geprobeerd, we kunnen niks tegen die losers beginnen.’
Samen gaan ze weer op hun handdoeken liggen en kijken naar het vechtende duootje.
Ineens geeft Drake, Ruben een keiharde knal in zijn maag. Ruben doet een paar stappen terug, wankelt nog even, maar valt dan keihard op de grond en zijn hoofd raakt de rand van het stoepje. Charlotte en Charley rennen meteen naar het lichaam van Ruben. Naast hem ligt een plasje bloed. Samen proberen we hem wakker te schudden, maar het lukt hun niet.
‘Het zal toch nog niet te laat zijn hè.’ Denkt Charley bezorgd.
Drake komt nu ook bij Ruben staan.
‘Wordt wakker, hufter! Niet dood zijn, dan kom ik wéér in de cel.’ Zegt Drake tegen hem.
Voorzichtig gaat Ruben rechtop zitten.
‘Gelukkig, hij leeft nog.’ Denken Charley en Charlotte opgelucht.
Drake loopt weg. Hij draait zich nog één keer om en roept:
‘Steen, je hebt een verkeerde keuze gemaakt…’ En loopt dan weg.
Charlotte, Charley en Ruben blijven zwijgend zitten.
‘Aa, Charlotte en Ruben zijn er al.’ Denkt Charley. Ze ziet hun fietsen staan.
ze loopt naar binnen en kleed zich om. Als ze zich heeft omgekleed loopt ze naar haar favoriete plekje en ziet dat de handdoeken van Ruben en Charlotte er ook liggen.
‘Ze zullen vast in zwembad zijn.’ Denkt Charley en gaat aan de badrand zitten. In no time zitten Charlotte en Ruben naast haar. Met z’n drieën gaan ze naar hun handdoeken.
‘Wat voor een goed idee had je voor mijn verhaal, Ruben?’
‘luister,’ begon Ruben, ‘een verhaal over een meisje die helemaal alleen thuis moet blijven omdat haar ouders naar het ziekenhuis zijn. Ze heeft dan alleen nog haar hond, waar ze zielsveel van houdt, uiteindelijk gaat dat beest dan op een gruwelijke manier dood, maar merkt ze op dat er iets niet klopt aan de dood van haar hond…’
‘Wouw!’ Zegt Charlotte, ‘dat is echt een prachtig idee voor een verhaal, wat vind jij Charley?’
‘Ja, schitterend, daar kan ik wel wat mee, Ruben. Dankjewel!’
Charley geeft Ruben een vriendschappelijke kus op zijn wang.
Van het ene op het andere moment is de zon weg, het drietal kijkt verbaasd op en zien dan dat Drake voor hun handdoeken staat.
‘Zo, heb je weer een nieuw vriendje Charley? Ga je die ook zo verraden als dat je bij mij hebt gedaan?’ Zegt Drake op een spottende toon.
‘Hey, hufter, ik ben haar vriendje niet en ze heeft je niet verraden, dat weet je dondersgoed. Jij begon zelf stoer te doen door de gaan roken en de politie achter je reet aan te laten gaan, vind je het heek gek dat ze het heeft uitgemaakt.’ Zegt Ruben kwaad.
‘Oh, is dat zo?’ Vraagt Drake, ‘moet je vechten dan? Kom maar op!’
Ruben springt boven op Drake en het tweetal begint te vechten. Charley en Charlotte proberen de jongens uit elkaar te krijgen, maar wat ze ook doen, de jongens kappen niet met elkaar te slaan, schoppen en bijten.
‘Kunnen jullie nou niet één keer normaal doen?’ Vraagt Charley boos aan de jongens. Ze gaan door alsof niks heeft gezegd. Charlotte kijkt Charley aan met een blik die zegt: ‘we hebben het geprobeerd, we kunnen niks tegen die losers beginnen.’
Samen gaan ze weer op hun handdoeken liggen en kijken naar het vechtende duootje.
Ineens geeft Drake, Ruben een keiharde knal in zijn maag. Ruben doet een paar stappen terug, wankelt nog even, maar valt dan keihard op de grond en zijn hoofd raakt de rand van het stoepje. Charlotte en Charley rennen meteen naar het lichaam van Ruben. Naast hem ligt een plasje bloed. Samen proberen we hem wakker te schudden, maar het lukt hun niet.
‘Het zal toch nog niet te laat zijn hè.’ Denkt Charley bezorgd.
Drake komt nu ook bij Ruben staan.
‘Wordt wakker, hufter! Niet dood zijn, dan kom ik wéér in de cel.’ Zegt Drake tegen hem.
Voorzichtig gaat Ruben rechtop zitten.
‘Gelukkig, hij leeft nog.’ Denken Charley en Charlotte opgelucht.
Drake loopt weg. Hij draait zich nog één keer om en roept:
‘Steen, je hebt een verkeerde keuze gemaakt…’ En loopt dan weg.
Charlotte, Charley en Ruben blijven zwijgend zitten.
‘Charley, er is post voor je!’ Roept de moeder van Charley naar haar dochter, die in haar kamer nog snel even wiskunde nakijkt voordat ze naar school gaat.
‘Oké, ik kom eraan!’ Roept Charley terug. ‘Vast weer een fan die meer verhalen wilt zien’ denkt ze.
Ze loopt naar beneden en pakt de brief. Ze gaat op de bank zitten en maakt ze envelop open. Geschrokken laat ze het briefje weer vallen.
‘Lieve Steen,
je hebt een foute keuze gemaakt.
Niks zal meer blijven zoals het was.
Je mag kiezen, óf je stopt met verhalen schrijven, óf je mooiste verhaal, zal je grootste nachtmerrie worden.
Aan jou de keus,
Zand.
‘Oké, ik kom eraan!’ Roept Charley terug. ‘Vast weer een fan die meer verhalen wilt zien’ denkt ze.
Ze loopt naar beneden en pakt de brief. Ze gaat op de bank zitten en maakt ze envelop open. Geschrokken laat ze het briefje weer vallen.
‘Lieve Steen,
je hebt een foute keuze gemaakt.
Niks zal meer blijven zoals het was.
Je mag kiezen, óf je stopt met verhalen schrijven, óf je mooiste verhaal, zal je grootste nachtmerrie worden.
Aan jou de keus,
Zand.
Charley voelt dat ze bang is, werd ze nou juist bedreigt? Het zal vast een van haar fans zijn, denkt ze bij zichzelf. Mensen doen rare dingen. Opnieuw leest ze het briefje. En nog eens. En nog eens. Aan het handschrift kan ze niks zien. Ze legt het briefje op de kop neer en ziet dan dat er een strand is getekend op de achterkant van het blad. ‘Zand’.
Charley denkt na, haar naam betekend ‘Steen’, sommige mensen noemen haar ook zo. Na een tijdje na te hebben gedacht kwam ze tot de conclusie dat alleen Drake en Ruben haar Steen noemen.
‘Het zal vast een grap zijn geweest van Ruben, dat kan niet anders.’ Ze is weer een beetje opgelucht.
Toch kan ze zich niet meer concentreren. Ze besluit om Charlotte te bellen, om even haar hart te luchten. Ze loopt weer naar haar kamer en pakt haar mobieltje.
‘Hallo met Charlotte.’
‘Hoi, met Charley.’
‘What’s up, Charles? Je klinkt bezorgd.’
‘Ja, kijk, ik kreeg net een briefje waarop stond dat ik een verkeerde keuze heb gemaakt en dat ik moet stoppen met schrijven of anders wordt mijn mooiste verhaal, mijn grootste nachtmerrie.’
‘Oeh, dat is best wel eng. Van wie is het?’
‘Er stond alleen onder ‘Zand’ en op de achterkant een tekening van het strand.’
‘Oké.’
‘Ik denk dat het van Ruben is, zo’n flauwe grap van hem.’
‘Ruben haalt wel vervelende grappen uit, maar toch niet zúlke?’
‘Weet jij van wie het wél is dan?’
‘Nee…’ Maar schat, ik zie je zo op school, neem het briefje mee. Misschien kan ik het handschrift herkennen.’
‘Zal ik doen, tot zo!’
‘Hou van je’
‘Ik hou lekker meer van jou!’ Zegt Charley met een grote glimlach op haar gezicht.
Charlotte helpt haar áltijd als ze in moeilijke situaties zit, ‘Wat een heerlijke meid is het toch.’ Denkt Charley bij zichzelf.
Met een goed gevoel pakt ze haar boeken bij elkaar en fietst naar school.
Charley denkt na, haar naam betekend ‘Steen’, sommige mensen noemen haar ook zo. Na een tijdje na te hebben gedacht kwam ze tot de conclusie dat alleen Drake en Ruben haar Steen noemen.
‘Het zal vast een grap zijn geweest van Ruben, dat kan niet anders.’ Ze is weer een beetje opgelucht.
Toch kan ze zich niet meer concentreren. Ze besluit om Charlotte te bellen, om even haar hart te luchten. Ze loopt weer naar haar kamer en pakt haar mobieltje.
‘Hallo met Charlotte.’
‘Hoi, met Charley.’
‘What’s up, Charles? Je klinkt bezorgd.’
‘Ja, kijk, ik kreeg net een briefje waarop stond dat ik een verkeerde keuze heb gemaakt en dat ik moet stoppen met schrijven of anders wordt mijn mooiste verhaal, mijn grootste nachtmerrie.’
‘Oeh, dat is best wel eng. Van wie is het?’
‘Er stond alleen onder ‘Zand’ en op de achterkant een tekening van het strand.’
‘Oké.’
‘Ik denk dat het van Ruben is, zo’n flauwe grap van hem.’
‘Ruben haalt wel vervelende grappen uit, maar toch niet zúlke?’
‘Weet jij van wie het wél is dan?’
‘Nee…’ Maar schat, ik zie je zo op school, neem het briefje mee. Misschien kan ik het handschrift herkennen.’
‘Zal ik doen, tot zo!’
‘Hou van je’
‘Ik hou lekker meer van jou!’ Zegt Charley met een grote glimlach op haar gezicht.
Charlotte helpt haar áltijd als ze in moeilijke situaties zit, ‘Wat een heerlijke meid is het toch.’ Denkt Charley bij zichzelf.
Met een goed gevoel pakt ze haar boeken bij elkaar en fietst naar school.
Charley loopt naar de plek waar zij, Charlotte en Ruben altijd zitten voordat de school begint. Ze ziet Charlotte die aan het praten is met Drake. Charley weet niet zeker of ze er wel heen moet gaan, ze is een beetje bang voor Drake, hij is best boos op haar maar ook verliefd. ‘Wat een sukkel,’ denkt Charley bij zichzelf.
‘Hoi Steen!’ Zegt Ruben vrolijk, die blijkbaar achter haar staat.
‘Jeetje, Ruben, ik schrok me dood.’ Zegt Charley.
‘Ah, sorry, dat was niet mijn bedoeling.’ Hij geeft haar een vriendschappelijke knuffel. ‘Haha, was maar een geintje hoor, niet huilen,’ zegt hij plagend.
‘Juist ja, over geintjes gesproken, waarom stuur jij bedreigende briefjes naar me? Ik was hartstikke bang, man!’
‘Briefje???’ Vraagt Ruben verward.
‘Hahaha, heel grappig Ruub.’ Charley pakt het briefje en geeft het aan Ruben.
‘Dit is best eng, wie heeft het geschreven?’
‘…Heb jij dit niet geschreven dan?’
‘Nee, ik zweer het.’
‘Hoi Hoi!’ Charlotte is bij het groepje komen staan.
‘haai’ zeggen Ruben en Charley tegelijkertijd.
‘Laat dat briefje eens zien.’ Zegt Charlotte gebiedend.’
Ruben geeft het briefje aan Charlotte. Geschrokken laat ze het vallen.
‘Oh mijn god, dit is eng!’ Zegt ze bang. ‘Heb je de politie al gebeld?’
‘Nee, ik denk dat het niet nodig is, het zal wel van een griezelige fan zijn of zo.’
‘Oh, de bel, kom dames, op naar Wiskunde!’ Roept Ruben.
‘Jeetje, Ruben, ik schrok me dood.’ Zegt Charley.
‘Ah, sorry, dat was niet mijn bedoeling.’ Hij geeft haar een vriendschappelijke knuffel. ‘Haha, was maar een geintje hoor, niet huilen,’ zegt hij plagend.
‘Juist ja, over geintjes gesproken, waarom stuur jij bedreigende briefjes naar me? Ik was hartstikke bang, man!’
‘Briefje???’ Vraagt Ruben verward.
‘Hahaha, heel grappig Ruub.’ Charley pakt het briefje en geeft het aan Ruben.
‘Dit is best eng, wie heeft het geschreven?’
‘…Heb jij dit niet geschreven dan?’
‘Nee, ik zweer het.’
‘Hoi Hoi!’ Charlotte is bij het groepje komen staan.
‘haai’ zeggen Ruben en Charley tegelijkertijd.
‘Laat dat briefje eens zien.’ Zegt Charlotte gebiedend.’
Ruben geeft het briefje aan Charlotte. Geschrokken laat ze het vallen.
‘Oh mijn god, dit is eng!’ Zegt ze bang. ‘Heb je de politie al gebeld?’
‘Nee, ik denk dat het niet nodig is, het zal wel van een griezelige fan zijn of zo.’
‘Oh, de bel, kom dames, op naar Wiskunde!’ Roept Ruben.
De leraar deelt de blaadjes uit. Charley kijkt geschrokken naar de opgaven. Ze snapt er helemaal niks van. Gelukkig zit ze naast Dustin, die is ontzettend goed in wiskunde.
‘Jongens, ik moet even wat kopiëren, ben zo terug.’ Zegt de leraar.
‘Yes!’ Denkt Charley, nu kan ze mooi kijken bij Dustin. Gelukkig doet Dustin niet moeilijk en geeft haar het blaadje met antwoorden. Snel schrijft Charley alles over. Als ze de leraar terug de klas in ziet komen, geeft ze het papiertje terug aan Dustin, even houdt Dustin haar hand vast. Hij kijkt haar doordringend aan. Snel trekt Charley haar hand terug en buigt zich over de rest van de opgaven.
‘Gelukkig, het zijn er nog maar vier.’ Denk Charley.
Ze kijkt terug naar de antwoorden die ze van Dustin heeft gekregen. Ze snapt een beetje wat hij heeft gedaan en probeert hetzelfde te doen met de andere vier opgaven. Met een goed gevoel geeft ze het briefje aan de docent als ze klaar is met haar toets. Charley gaat weer terug op haar plek zitten en pakt een paar boeken uit haar tas. ‘Oh nee, de bel.’ Denkt ze als ze net haar boeken op tafel heeft gelegd en de bel hoort gaan. Ze pakt al haar boeken weer in en ziet dat de meeste kinderen het lokaal heeft verlaten. Ruben en Charlotte wachten op de gang op haar. Charley wenkt dat ze vast naar de volgende les mogen gaan en pakt snel haar tas, ze loopt naar de deur. Daar staat Dustin. Ze kijkt hem aan en bedankt hem voor de antwoorden.
‘Graag gedaan,’ zegt Dustin, ‘die heb je van mij gekregen, nu wil ik iets van jou.’
Hij buigt zich over het hoofd van Charley heen en zoent haar.
‘Oeps, sorry.’ Een brugger loopt tegen hun aan en duwt ze per ongeluk uit elkaar.
‘Gelukkig,’ denkt Charley, en loopt zo snel als ze kan naar de volgende les, Biologie.
‘Jongens, ik moet even wat kopiëren, ben zo terug.’ Zegt de leraar.
‘Yes!’ Denkt Charley, nu kan ze mooi kijken bij Dustin. Gelukkig doet Dustin niet moeilijk en geeft haar het blaadje met antwoorden. Snel schrijft Charley alles over. Als ze de leraar terug de klas in ziet komen, geeft ze het papiertje terug aan Dustin, even houdt Dustin haar hand vast. Hij kijkt haar doordringend aan. Snel trekt Charley haar hand terug en buigt zich over de rest van de opgaven.
‘Gelukkig, het zijn er nog maar vier.’ Denk Charley.
Ze kijkt terug naar de antwoorden die ze van Dustin heeft gekregen. Ze snapt een beetje wat hij heeft gedaan en probeert hetzelfde te doen met de andere vier opgaven. Met een goed gevoel geeft ze het briefje aan de docent als ze klaar is met haar toets. Charley gaat weer terug op haar plek zitten en pakt een paar boeken uit haar tas. ‘Oh nee, de bel.’ Denkt ze als ze net haar boeken op tafel heeft gelegd en de bel hoort gaan. Ze pakt al haar boeken weer in en ziet dat de meeste kinderen het lokaal heeft verlaten. Ruben en Charlotte wachten op de gang op haar. Charley wenkt dat ze vast naar de volgende les mogen gaan en pakt snel haar tas, ze loopt naar de deur. Daar staat Dustin. Ze kijkt hem aan en bedankt hem voor de antwoorden.
‘Graag gedaan,’ zegt Dustin, ‘die heb je van mij gekregen, nu wil ik iets van jou.’
Hij buigt zich over het hoofd van Charley heen en zoent haar.
‘Oeps, sorry.’ Een brugger loopt tegen hun aan en duwt ze per ongeluk uit elkaar.
‘Gelukkig,’ denkt Charley, en loopt zo snel als ze kan naar de volgende les, Biologie.
In de pauze gaat Charley naar haar kluisje. Hé, wat gek, er zit een briefje in.
‘Lieve Steen,
ik zie nog steeds dat er verhalen en reacties op je website komen.
Dat was niet de afspraak toch?
Als je niet snél stopt met verhalen plaatsen, zullen er vervelende dingen gebeuren.
Wie is de eerste die ik zal vermoorden?
Jij? Charlotte? Ruben?
Aan jou de keus, als je niet snel stopt met verhalen schrijven…
Groetjes Zand’
‘Lieve Steen,
ik zie nog steeds dat er verhalen en reacties op je website komen.
Dat was niet de afspraak toch?
Als je niet snél stopt met verhalen plaatsen, zullen er vervelende dingen gebeuren.
Wie is de eerste die ik zal vermoorden?
Jij? Charlotte? Ruben?
Aan jou de keus, als je niet snel stopt met verhalen schrijven…
Groetjes Zand’
Bang loopt Charley naar haar vrienden groepje. Als ze het briefje aan Charlotte geeft, ziet ze dat er wéér een tekening van het strand achterop staat.
