de getripte computer

2 kinderen waren aan het praten op msn. Ze vonden het gesprek erg saai worden en besloten om meerdere mensen uit te nodigen. Heel veel mensen zaten er in maar hadden geen zin om met onbekende te chatten en verlieten het gesprek weer. Ze waren weer met z’n tweetjes. Na een tijdje gepraat te hebben met z’n tweeën kwam er een aardige jongen uit hun klas online. Ze gooiden hem in het gesprek, hij reageerde alsmaar niet. De twee kinderen gingen weer gewoon verder aan hun huiswerk. Even later zagen ze dat het balkje oranje werd, dit betekende dat ze allebei een bericht hadden gekregen. Maar er stond dat de ander het gesprek had verlaten. Boos zeiden ze tegen elkaar “waarom heb je het gesprek verlaten?” “dat heb ik niet gedaan zeiden ze toen, bij mij stond er dat jij het gesprek hebt verlaten.” Er klopte hier iets niet. Rustig, zonder ook nog maar iets tegen elkaar te zeggen gingen ze verder aan hun huiswerk. Op een gegeven moment had een van de kinderen in de gaten dat er iemand achter haar stond ze keek om en voelde een ijzige wind. Ze keek of het raam wel goed dicht zat en de verwarming aan stond, daarna ging ze weer verder werken. Toen ze weer naar haar beeldscherm keek, zag ze een foto van een naakte man op haal beeldscherm. Heel grappig joh, kon je geen leuker plaatje vinden typte ze naar haar vriend. Ik heb helemaal geen plaatje gestuurd mens schreef hij terug. Nu begon de computer zelf dingen te typen. Ze wilde hem zo snel mogelijk uitzetten maar het leek wel alsof de computer een eigen leven leidde. Ze rende de kamer uit en deed de deur achter haar op slot, nu was ze veilig. Na een tijdje hoorde ze een vreemd geluid vanaf de kamer waar de computer in stond, z wilde toch een kijkje nemen en liep de kamer in. De meest vreemde dingen zag ze daar. Het leek wel alsof de computer een gezicht had. Langzaam kwam ze dichterbij. De deur achter haar viel in het slot. Het meisje schrok van de klap en draaide zich om. Haar keel werd van achteren doorgesneden. Het meisje bloedde dood en de computer werd weer normaal.

Gelukkig had het meisje haar webcam aangezet dus haat vriend kon alles zien en is ermee naar de politie gegaan. De computer werd vernietigd, maar dit is niet de eerste keer dat het gebeurde…

Jochem de naakte kinderviller

Mijn nichtje Amy liep samen met haar vriendinnen door de stad. Ze waren net uit van school en hadden zin om iets leuks te kopen voor hun schoolbal dat volgende week was. Ze liepen met z’n 5en de H&M binnen. Daar zagen ze leuke kleren en kochten ze. De man die de spullen afrekende vroeg om hun adres, zo kon hij ze in het systeem zetten. Amy gaf haar adres en de andere meisjes ook. De man pakte een tasje en deed de kleren er in. Amy pakte dat tasje aan en zag dat de man hele vreemde handen had. Ze keek de man aan, zijn ogen waren helemaal rood. Amy keek snel naar een meisje dat naast haar stond en ze liep snel naar buiten. De man van de winkel kwam ook naar buiten gerend en riep de meisjes terug. Jullie waren jullie bonnetje vergeten zei hij. Bedankt zei Amy beleefd en las op zijn naamplaatje dat de man Jochem heette. Snel liepen ze door. De meiden gingen allemaal naar huis, het was al een beetje laat geworden. De week erna kwamen de meisjes naar het huis van Amy met hun gekochte kleren. Ze gingen elkaar opmaken en hun mooie kleren later showen. In ene hoorden ze een heel vreemd geluid. Amy liep naar beneden en zei dat de rest van de meisjes boven moesten blijven omdat het raam namelijk openstond. Ze zag dat er een deuk in de voordeur zat. Ze wilde de deur open maken toen de rest van de meisjes achter haar stonden. “ik zei toch dat jullie boven moesten blijven!” riep Amy kwaad. “het raam staat nog open. Naja maakt niet uit, er zit hier een enorme deuk in de voordeur ik ga even kijken wat dat was.” Ze deed de deur open en zag dat de container tegen aan was gevallen. Ze zette hem weer overeind en ging iets te drinken maken voor de meiden. Een van de meisjes ging weer naar boven, ze wilde nog even snel iets pakken. Na 5 minuten was ze nog niet terug beneden en iemand anders ging kijken waar ze was. Ook zij kwam niet terug. Meisje nummer 3 ging ook naar boven om te kijken waar ze bleven en kwam niet meer terug. Toen hoorden de overgebleven meisjes een vreemd geluid. Voor de zekerheid gingen ze nu allemaal naar boven, er zou toch geen inbreker zijn? Boven in de kamer van Amy aangekomen zagen ze iets vreselijks, de 3 meisjes lagen gevilt op het bed van Amy en Jochem, die enge man van de H&M stond ernaast hun vel op te eten. Ook was hij naakt! Omdat er nu meer meisjes waren dus bond er 1 vast, hield er 1 tussen zijn armen en stopte Amy in de kast en zette die op een kiertje. Hij vilde de 2 meisjes levend, het was verschrikkelijk om te zien. Daarna haalde hij Amy weer uit de kast en zette haar tussen de dode gevilde meisjes. Jochem sprong uit het raam en liep regelrecht de politie bus in. De agenten kwamen naar boven. Ze haalden Amy uit de kamer en steden haar wat vragen. Amy was zo geschrokken dat ze geen woord meer uit haar mond kreeg. Een agent vertelden haar dat ze zojuist te maken heeft gehad met Jochem de naakte kinderviller. Ze stelden haar gerust dat hij achter slot en grendel zat toen er een andere agent naar hem toe kwam gelopen en vertelde dat hij is ontsnapt.

We zijn nu 3 en een half jaar verder en Jochem de naakte kinderviller is nog steeds niet gevonden. Heb jij iets verdachts gezien bel dan naar 0900 0606.

Bloody Mary

Veel mensen waarschuwen je voor Bloody Mary. Kijk Uit! Je weet wat ze zeggen over haar. Spreek haar naam niet uit. Ze zou je in de spiegel kunnen nemen. Verstoor haar rust niet! Denk er om hoor! Maar voor wie dapper is, hier komt het verhaal.

Veel mensen geloven dat Bloody Mary Mary Worth is. Ze had vele identiteiten. Er gaan verhalen dat ze omgekomen is in een auto ongeluk, haar gezicht verminkt. Of iemand van hoge bloede, die jonge maagden gevangen liet nemen om ze vervolgens te vermoorden om in hun bloed te badderen. Ook zou ze een oma kunnen zijn, een oma die zorgde voor haar kleinkinderen. Of zou ze haar kind hebben vermoord, als een teken van geboorte.

Mensen die Bloody Mary hebben opgeroepen zeggen dat ze in de spiegel verscheen, 1600-1700 style, verminkt gezicht, haar dode baby in haar armen. Haar ogen naar achter gerold. Of zelfs helemaal wit.

Je kunt haar oproepen door midden in de nacht naar de badkamer te gaan met 2 kaarsen. Steek ze aan, zet ze neer of houd ze vast. Roep 3 tot 100 keer "Bloody Mary" naar de spiegel. Als ze dan niet verschijnt, ben je minderwaardig, of je hebt niet hard genoeg geroepen.

Je kunt ook roepen ''Bloody Mary I Killed your baby!'' of ''I believe in Mary Worth''. Maar pas wel op. Er zijn verhalen bekend van mensen die Bloody Mary hebben opgeroepen en geen spiegel meer kunnen zien van angst. Ook zijn er verhalen bekend van meisjes die Bloody Mary zijn gaan oproepen en niet meer de badkamer uit zijn gekomen. Ook zijn ze later niet meer gezien. Ze zijn waarschijnlijk de spiegel ingetrokken. Sommige zijn net zo verminkt als Bloody Mary. Ook zijn er verhalen bekend van meisjes die Bloody Mary gingen oproepen en dood in de badkamer zijn gevonden. Dus pas op met wat je doet.

Nou vertel ik het verhaal van Mary Worth.

Het is september, koud en regenachtig. Mary zit in haar schommelstoel voor het raam te wachten tot haar kleinkinderen thuis komen. Ze zijn voor het eerst alleen naar school geweest en zouden elk moment kunnen terugkomen. Ze zijn laat. En Mary maakt zich zorgen. Opeens ziet ze ze rennen. Richting het huis. Maar wat ze ook ziet ... Er springen 2 gewapende mannen uit de bosjes die de kinderen vlak voor ze bij het hekje zijn onthoofden. Mary springt op en rent naar de deur. Maar het is al te laat. De 2 kinderen sterven in haar armen, Mary huilend en snikkend achterlatend.

Toen ze daar een uur of 5 gezeten had, ging ze naar binnen. Ze pakte een spiegel, sloeg het kapot en verminkte haar gezicht met de scherven. Daarna doodde zij zichzelf en verdween ze.

Maar in het dodenrijk achter de spiegel is ze nog altijd op zoek naar de moordenaars van haar kleinkinderen. Dus pas op met wat je tegen Mary Worth, beter bekend als Bloody Mary, zegt.

 Durf jij haar op te roepen?

De bedreigde babysitter

Een jong stel met kinderen gaat een avondje uit. Het stel heeft een nieuwe babysitter en na een uurtje komt de vader erachter dat hij vergeten is zijn mobiele nummer aan de babysitter te geven zodat ze kan bellen als er wat mis is.

De man belt naar huis en geeft zijn nummer door. De babysitter meldt dat de kinderen net in bed liggen en vraagt of ze in de slaapkamer van het stel tv mag kijken, zodat ze de kinderen beter kan horen als ze wakker worden.

Geen probleem. Natuurlijk mag dat, antwoordt de vader. De babysitter heeft tot slot nog een verzoek. Of ze een doek over het standbeeld van de clown in de slaapkamer mag hangen. Ze wordt nerveus van de grijns op zijn gezicht.

"Pak onmiddellijk de kinderen en ga meteen naar de buren", zegt de vader. "Ik bel nu meteen de politie. We hebben geen standbeeld van een clown op de slaapkamer."

De politie weet de clown op te pakken terwijl hij de straat uitvlucht. Het blijkt een psychopaat te zijn die niet terug was gekeerd van proefverlof.

snoepwinkel

Op een mooie dag liep ik door kinderkwelder, waar ik woonde.
Ik liep langs de slager, de bakker, de groentewinkel en de tabakszaak.
Iedereen zwaaide want deze weg liep ik altijd naar school. Maar toen kwam ik langs de snoepwinkel. Ik kwam daar altijd na schooltijd met mijn vriendinnen. We durfden niet alleen naar binnen want er was iets aan die winkel, wat ons een beetje bang maakte. De winkel was donker en overal hingen spinnenwebben. En de verkoper, dat was echt een monster.
We hadden hem nog nooit in zijn geheel gezien, want hij zat altijd in het donkerste hoekje van de winkel achter de toonbank. Het was een mager oud mannetje met zo'n kraakstem dat je hem bijna niet kon
verstaan.
Die dag na school liep ik dus met een groepje vriendinnen naar de
snoepwinkel. We gingen de winkel binnen en er klonk twee keer het belletje zodat de verkoper kon horen dat we binnenkwamen. Hij kwam dan achter een gordijn vandaan en vroeg: ,,Wat motten jullie hier?'' terwijl hij dat best wist en wij zeiden dan altijd terug: Wij komen wat lekkers halen meneer'' En dan zei hij weer: Nou effe snel dan want ik heb het druk'' en dan zeiden we om de beurt wat we hebben wilden.
Als iedereen wat had gingen we als een gek naar buiten en aten op wat we hadden gekocht.
Maar op een zaterdag toen mijn moeder ziek was vroeg mijn vader:,,wil jij even een koek halen voor je moeder?'' En dat wou ik voor geen cent maar ik wist dat tegenstribbelen geen zin had. dus ik ging op weg naar de snoepwinkel. Daar aangekomen deed ik de deur open en zag dat er iets nieuws lag: suikerhart! Dat was het lekkerste dat ik maar een paar keer in mijn leven had gehad en ik kocht hem. Thuis gaf ik hem aan mijn moeder en omdat ik zo lief was kreeg ik ook een
stuk. Verrukkelijk!
De volgende dag werd er iemand uit de klas vermist en (als ik het eerlijk zeg) vond ik dat helemaal niet erg want het was Derk die jongen die mij altijd pest. Na school gingen we weer op weg naar de snoepwinkel en deden wat we altijd deden.
De volgende dag werd er weer iemand vermist op school en nu was het een van mijn vriendinnen. Na school wou niemand ook naar de snoepwinkel maar mijn zusje wou graag dat ik suikerhart haalde. En ja hoor, in de etalage lag weer een heel nieuw hart. Ik ging de winkel binnen en het belletje klonk. Het was stil in de winkel en de verkoper kwam maar niet. Wel hoorde ik twee stemmen die van de verkoper en die van het allervreselijkste schoolhoofd dat je maar kunt verzinnen. Ik wist dat ik het niet moest doen maar ik deed het toch. Ik klom over de toonbank en luisterde wat er gezegd werd:,,Ik heb je nu al twee kinderen geleverd zodat je suikerhart kunt verkopen.Wil je er nu nog
meer? Als dat zo doorgaat word het nog eens een keertje verdacht.''
Mijn hart stond stil, ik kon me niet meer bewegen. Dat hart dat daar in de etalage lag, het was het hart van mijn vriendin! Ik wou nog meer weten en luisterde verder:,,Ik geloof dat ik wat hoorde''het was de stem van de verkoper.,,Ik ga even kijken'' er klonken voetstappen mijn kant op en ik wou nog over de toonbank vluchten maar hij had me al gezien. Ik sprong langs hem heen de achtertuin in. Hij kwam me achterna ik voelde aan de poort. Op slot. ik zat in de val!!!! Toen hij vlak bij me was klom ik over de poort hij greep mijn enkel en een stekende pijn schoot door me heen. Maar ik rende door, ik hoorde zijn stem nog nagalmen in mijn hoofd:,,niemand zal het toch ooit te weten komen, je kunt er niet over praten''. Wat hij bedoelde wist ik toen nog niet, maar een ding wist ik wel: ik kwam daar nooit meer.
Ik rende door tot ik voor mijn eigen voordeur stond. Ik was buiten adem. Mijn moeder deed open en ik wou haar alles vertellen maar dat kon ik niet. Steeds toen ik over de snoepwinkel begon, schoten er tranen in mijn ogen. Ik heb ook nog steeds een rode plek op mijn enkel waar de verkoper mij gegrepen had. Steeds als ik er weer over begin kan ik niet verder komen want de verkoper had mijn woord bezegeld. Eigenlijk was dat maar goed ook want niemand zal het toch ooit geloven. Ik kan er alleen over typen maar erover praten is me nog nooit gelukt en dat zal me ook nooit lukken!

Ga nooit naar kamer nummer 13!

Karin keek omhoog naar de berg. De zon scheen in haar ogen. Ze blokkeerde de zon door haar hand aan de zijkant van haar hoofd te leggen. Ze was op vakantie in Frankrijk en zou in hotel de Zonnegloed slapen. Dit was de eerste vakantie zonder haar ouders. Ze liep de houten trap op en toen ze na een vermoeiende wandeling bij de deur kwam, belde ze aan. Een oude man deed open: "kom binnen", zei hij met een lage stem.
Ze zat in de serre. Ik ben de hotelmanager zei de man die de deur had open gedaan. Karin keek om zich heen en zag een gast een krant lezen. Ze zag boven de krant een beetje pluizig haar uitkomen. Zijn gezicht kon ze niet zien. De hotelmanager heeft inmiddels een formulier gepakt en geeft deze aan Karin. Ook pakt hij een ouderwetse veer uit het potje inkt wat op de balie staat en geeft deze ook aan haar. Ze pakt de pen aan en begint te schrijven. Er komt een donkerrode vloeistof uit, maar Karin let hier niet op en begint het formulier in te vullen. 
Bij haar kamer aangekomen opent de manager haar deur. Karin wil naar binnen lopen, maar hij houd haar tegen. Ze schrikt. Maar de manager kijkt haar vriendelijk aan en zegt: "wat je ook doet ga nooit naar kamer nummer 13". Karin schud haar hoofd en hij laat haar erdoor.
Die nacht word Karin wakker. Ze heeft net een nachtmerrie gehad met allemaal duistere schimmen erin. Ze loopt naar de douche en neemt een glas water. De woorden van de manager spoken door haar hoofd. Nooit naar kamer nummer 13. Pff ik ga gewoon even gauw kijken en ren dan snel weg. 
13 gaf het nummer op de deur aan. Hij stond op een kier en ze besloot naar binnen te gaan. Ze keek om zich heen en zag in de hoek wat weg schieten. Ze schrok, een rat die haatte ze. Ze zag een kast en keek er in. Haar ogen sprongen open en ze zag 4 harten op sterk water staan. Ze deinsde achteruit en stootte tegen iets zachts. Toen ze achter zich keek zag ze 4 lijken hangen met een bebloede buik. Allemaal meisjes van haar leeftijd. Ze rende de kamer uit maar in de deuropening stond een schim. Het was de man die die middag in de serre zat. Ze zag zijn pluizige haar en toen ze iets naar beneden keek zag ze dat hij een mes bij had . Hij lachte hard en ze wou terug de kamer inrennen, maar daar stond de manager met een enorme bijl in zijn hand. Hij zei met zware stem: Ik heb nog zo gezegd ga nooit naar kamer nummer 13. Hij lachte hard. Er is nooit meer iets van haar vernomen.
Een weekje later staat er een meisje met haar koffers voor hotel zonnegloed. Dit was de eerste vakantie zonder haar ouders. Meteen ook haar laatste!

Vermist

Het is erg druk op het schoolplein. Iedereen staat te wachten op de bus. Ze gaan op schoolreis in het donkere bos. Ze hebben zich allemaal dik ingepakt, want je weet maar nooit wat je te wachten staat. Kijk roept Sander. De bus komt eraan.

In de rij jongens! Roept juf Katrien boven het geschreeuw uit. Dit is het bos waar we gaan kamperen. Jullie mogen het even gaan verkennen. Ik zal even groepjes maken, en denk erom blijf bij elkaar. Sander, Ashley, Roy, Amy en Marleen. Jullie mogen gaan.

Kijk roept Amy, we zijn al vlakbij de grote weg! En daar staat een huis met een grote enge auto. Dat lijkt wel een auto waar doden in worden vervoerd. Roept Roy.
Ze gaan weer terug naar het kamp.

Die avond moeten ze in het zelfde groepje slapen. In het groepje durft niemand te slapen na wat ze gezien hebben. Ineens horen ze wat, ze willen gillen maar hun mond wordt afgesloten door een hand.

De volgende dag op het journaal

Er zijn vijf kinderen vermist die met schoolkamp waren. Heeft u iets gezien? Bel dan 036.999999

Bezet

Een vrachtwagenchauffeur rijdt op een warme zonnige dag met zijn truck door de Alpen. Bergop heeft de zwaarbeladen wagen al de grootst mogelijk moeite om boven te komen, maar wanneer de chauffeur de top van de berg bereikt heeft en aan de afdaling begint, merkt hij al snel dat zijn remmen het begeven hebben.
Luid toeterend, slingerend en met een toenemende snelheid weet de chauffeur zijn truck op de weg te houden en andere automobilisten te ontwijken. De chauffeur heeft hier vaker gereden en weet dat er binnen enkele kilometers een veiligheidsafrit omhoog ligt, die juist bedoeld is voor auto’s waarvan de remmen het niet meer doen.

Als door een wonder weet de chauffeur zijn truck tot aan de afrit op de weg te houden. Opgelucht omdat er geen ongelukken gebeurd zijn, schiet de chauffeur met een snelheid van meer dan 120 kilometer per uur het pad in.

Daar, halverwege, zit midden op het pad een familie te picknicken.

Een serieuze bloedneus

Een student had grote moeilijkheden met zijn wiskunde tentamen. Een van de opgaven bezorgde de student zulke grote hoofdbrekers, dat hij besloot dat hij maar het beste zo snel mogelijk de collegezaal kon verlaten.
Zonder verder over de gevolgen na te denken stak de student twee potloden in zijn neus en sloeg met zijn hoofd hard op tafel. Het idee was dat hij met een bloedneus de zaal kon verlaten en later het tentamen kon overdoen.

Maar de potloden gingen verder zijn hoofd in dan de student had gepland. Beide potloden drongen de hersens van de student in, waardoor hij onmiddellijk overleed. Het antwoord dat hij gegeven had op de moeilijke wiskundevraag was overigens correct…

de avond van je leven

Het was, laten we zeggen... 10 uur. Dat denk ik. Als dit een verzonnen verhaal was, zou ik zelf een tijd kunnen bedenken, maar hier probeer ik me zo veel mogelijk aan de werkelijkheid te houden. Goed, 10 uur dus. Kind in bed, dus daar was Mariëlle ook vanaf. Een babysit verdient maar makkelijk: 25 gulden per uur voor TV kijken, chips eten, en door het huis van andere mensen lopen. Het enige wat nog een beetje met het oppassen te maken had, was de babyfoon op het tafeltje en het slapende kind boven. Het kind sliep al toen Mariëlle om half negen aanbelde en de moeder van het kind -een kleine baby nog maar- naar het feest ging. Lekker makkelijk. Tenminste, dat dacht Mariëlle. Totdat ze door de babyfoon een harde bons hoorde. En dat was nog maar het begin. De moeite waard om te gaan kijken? Natuurlijk de moeite waard om te gaan kijken! Straks is er iets mis! Gek genoeg kwam er geen gehuil achter de bons aan, terwijl de moeder Mariëlle verteld had dat Mikey erg licht sliep, en meteen zou gaan huilen als het wakker werd; erg vervelende wekker 's morgens vroeg... maar misschien was er iets op het hoofdje gevallen, en was Mikey bewusteloos! Mariëlle haastte zich naar boven en opende, zich voorbereidend op het ergste, de deur. Maar het ergste kwam niet. Nog niet. Mariëlle keek in de kleine, verbaasde oogjes van een baby die haastig naar haar toe kwam kruipen. De box lag op zijn kant ergens in de hoek. Zodra Mariëlle de baby vastpakte, begon het kind afgrijselijk te krijsen alsof zijn leven er van af hing, en wild met zijn armpjes in het rond te slaan. Maar plotseling was het stil. Het huilende gezichtje was verdwenen, en had plaats gemaakt voor een aandoenlijk, schattig gezichtje van een brave baby die nooit huilde. "Papa", zei een geinig stemmetje. "Papa is er niet." antwoorde Mariëlle met een treurige glimlach. "Weggelopen zodra hij wist dat je moeder zwanger van jou was." Ze wist dat ze Mikey hiermee niet kon kwetsen: hij kon haar toch niet verstaan. "Papa sweg." mompelde de baby. "Dat is waar, papa is weg , en nu weer in je box en slapen." Ze had niet verwacht dat ze een antwoord als "Papa sweg" zou krijgen. Wist hij het dan toch? Onzin, daar is hij nog veel te jong voor. Zeker opgevangen in een nutteloos gesprekje met zijn moeder. Plotseling ging de baby recht op staan, starend naar een niet-bestaand punt, ergens in de verte. "Papa strug" "Nee, papa is niet terug." "Papa strug!" krijste Mikey, en toen ging hij weer liggen. Mariëlle antwoordde niet, en liep weer terug naar beneden waar ze langs verschillende zenders zapte. "...Een interview met boer..." "Welkom bij koken met..." "het voelt aan als..." "...alsof je op een zijden kussen ligt." Maakte Mariëlle de zin af. Volgende zender. Ha fijn, een horrorfilm, zo te zien. Een moordenaar achtervolgde en meisje in een groot huis. Ze zocht hem op in de gids. Pas begonnen. Plotseling klonk er een vreemd geluid uit de babyfoon. Iets onnatuurlijks. Zap, zap, zap! Mariëlle zag nog net hoe het meisje neergestoken werd, en haastte ze zich toen naar boven, waar ze ontdekte dat de box leeg was! Het raam stond open, en een paar bladeren woeien naar binnen. Mariëlle keek geschrokken omlaag, en zag niks dan het natte gras beneden... en de groeven in de bakstenen, alsof iemand, of waarschijnlijk iets, daar met klauwtjes overheen had gekrabd. Op het moment dat de angst en paniek, die nog even hadden liggen wachten, bij haar uitbraken, werd er aangebeld. Langzaam, als een zombie, liep ze naar de deur, waar nu een duidelijk hoorbaar ongeduldige persoon stond, want er werd steeds harder en langer aangebeld. Mariëlle opende de deur, en zag een lange, magere man staan, Met zijn handen in de zakken van zijn regenjas en een vriendelijke glimlach op zijn gezicht. Hij pakte Mikey op, die op de grond had gezeten, en nu pas opgemerkt werd door Mariëlle, die zich meteen woedend op de man stortte, en uit alle macht probeerde het kind te bemachtigen. Maar ze werd op de grond gegooid door... ze kon niet precies thuisbrengen waardoor, want de man bleef onbeweeglijk staan en keek haar alleen maar recht in de ogen. "Ik kreeg een kind van een aardbewoner. Zij heeft hem nu één jaar gehad, nu neem ik hem, en volgend jaar mag zij hem weer hebben... ik kom hem wel weer brengen. Ik vind het nu eenmaal niet zo leuk op aarde. Niet om te wonen, tenminste." Terwijl hij sprak, begon zijn gezicht te veranderen: zijn ogen kleurden vuurrood, zijn neus verdween en maakte plaats voor een knobbelachtig ding, Zijn handen veranderden in vlijmscherpe klauwen, uit zijn regenjas staken 4 nog tentakelachtige dingen, en zijn mond verdween totaal. In plaats daarvan kwam er een afgrijselijk zwart gat in zijn langer geworden voorhoofd. De huid was gerimpeld, hing in geplooid om zijn botten, en had en kleur die een kruising was tussen lichtbruin en rood. Met Mikey gebeurde hetzelfde. Tot Mariëlle's afgrijzen kwamen de twee afzichtelijke wezen het huis binnen, en begonnen iets onverstaanbaar tegen elkaar te mompelen. Als dit een verzonnen verhaal was, zouden ze nu in hun kleurrijke vliegende schotel stappen, en met een futuristisch geluid wegvliegen. Maar dit is geen verzonnen verhaal. Dit is waar gebeurd. En wat er écht gebeurd is, is dat Mariëlle toen de moeder van Mikey thuiskwam, werd gevonden, in de kinderkamer. Haar nek op onaangename wijze geknakt, een groot, bloederig gat in de maag, alsof iemand het daar met klauwen had opengescheurd. Mikey was spoorloos verdwenen. Er waren alleen wat krassen op de bakstenen muur te zien…

wie klopt daar?

Een studente gaat samen met haar vriendje 's avonds laat naar de film
als de auto waarin ze rijden opeens zonder benzine komt te staan. De
jongen vertelt zijn vriendin dat hij wel even benzine gaat halen bij het
benzinestation ruim een kilometer verderop. Hij vertelt haar dat ze
voor niets en niemand de deur van de auto open moet maken. Als hij
terugkomt, zal hij bij wijze van herkenning drie keer op het dak van de
auto kloppen.
Na een uur wachten hoort de studente een klop op het dak. Dat is echter twee kloppen te weinig, dus ze doet de deur niet open. Ze hoort
nog een klop en staat op het punt om de deur toch open te maken als ze plots
nog twee kloppen op het dak hoort. De studente wordt bang en verbergt
zich op de achterbank van de auto. Het kloppen op het dak gaat in een
onregelmatig ritme door. De studente probeert zichzelf gerust te stellen
door te denken dat het de tak van een boom is. De studente luistert tot het kloppen
gaandeweg minder wordt en uiteindelijk ophoudt. Dan valt ze in slaap.
Ze wordt wakker van luid getik op het deurraam. Wanneer ze haar ogen opent kijkt ze in het licht van een zaklantaarn. Een luide stem vertelt
haar dat ze de auto uit moet komen en niet achterom moet kijken. De studente
stapt uit, maar kan het niet laten om even achterom te kijken. Wanneer ze
zich omdraait ziet ze haar vriendje aan een boom hangen met een touw om
zijn nek.

bijltjesdag

Een Amerikaanse studente rijdt op een regenachtige zondagavond met de auto terug naar haar studentenflat, 400 kilometer verderop. Op de radio hoort ze het bericht dat een bijlmoordenaar in de buurt ontsnapt is. Ze besluit onderweg niet te stoppen, maar meteen door te rijden naar haar huis.
Ongeveer 50 kilometer voordat ze thuis is, is de studente echter genoodzaakt om te tanken. Ze stopt bij een benzinestation. Daar wordt ze geholpen door een ongeschoren man die de helft van zijn tanden mist.

De studente draait haar raam op een kiertje en vraagt de bediende om de tank vol te gooien. Terwijl de man dat doet kijkt hij haar een aantal malen zeer indringend aan. Als de pompbediende klaar is met tanken geeft de studente hem door het kiertje van haar raam haar creditcard. Zelf blijft de vrouw in haar goed afgesloten auto zitten.

Een minuut later komt de pompbediende terug met de mededeling dat haar creditcard geweigerd is. De pompbediende heeft de credit card maatschappij gebeld en zij vragen of de vrouw even aan de telefoon wil komen.

De vrouw weet echter zeker dat er niets met haar credit card aan de hand is en weigert haar auto te verlaten. De man dringt aan en dreigt haar credit card door te knippen.

Boosgeworden stapt de studente uit en beent naar het kantoortje van de pompbediende. Als ze binnen is, hoort ze dat de deur achter zich op slot wordt gedraaid. Verschrikt draait ze zich om. Daar staat de pompbediende. "Sorry dat ik je bang heb gemaakt, maar onder je achterbank zit een man met een bijl in zijn handen."

een avond om niet te vergeten

Er was eens een meisje van 14, Evi was haar naam en voor haar 1e keer mocht ze eens echt babysitten. Haar vader gaf voor alle zekerheid het telefoonnummer mee waar zij zaten. Het was 22.00 uur en het kleine meisje van 2 jaar een half lag al in haar bedje te slapen. Terwijl Evi gespannen naar een horror op de TV zat te kijken, ging opeens de telefoon. "tring", "tring". " Met de babysit van van Elst", zei ze vriendelijk. Een kille en koudbloedige stem zei "IK", en legde neer.
Evi vroeg af wie dat zou zijn geweest, maar algauw vergat ze het voorval door een geschreeuw van de baby boven te horen. Ze ging kijken en zag dat het kindje haar tutje was gevallen. Nadat ze het kleintje had getroost ging ze terug naar beneden. "Tringgg", "tringgg". Evi nam op en opeens hoorde ze terug die kille stem van daarjuist die zei : " BEN". Snel legde Evi op en met paniek belde ze naar haar vader. " Papa, papa, er is een akelige man die al 2 keer heeft gebeld, en de eerste keer zei hij 'IK' en de tweede keer zei hij 'BEN'. Ik weet niet wat ik moet doen, wat als hij nog eens belt? Vader antwoorde: ' Ik kom zo snel mogelijk'.
Evi legde op en opeens ging de telefoon weer. Met een akelige stem zei de man: " HIER" !!!!! Zo snel als ze kon rende ze naar de trap om de baby uit haar kamertje te halen en dan zo snel mogelijk naar buiten te lopen. Maar toen ze aan de trap kwam, stapte er een man met een bloedend mes in zijn linkerhand en het
kinderhoofdje in zijn rechterhand naar beneden. Evi rende naar buiten en kwam in de armen van haar vader terecht. Toen haar vader naar binnen wou gaan, zag hij alleen het kinderhoofdje liggen. Evi zit nu in een psychiatrische instelling, omdat ze dit alles niet kon verwerken, en elke nacht nachtmerries had. De ouders van de baby zijn nu verhuist naar Amerika, en proberen daar een nieuw leven te beginnen.
Wat er met de moordenaar is gebeurd weet niemand...

the truth is out there

Er was eens een meisje Jolie. Van de buitenkant leek ze op een heel gewoon meisje, maar van binnen was ze toch iemand anders. Samen met haar vriendin Savannah deed ze veel aan telepathie. Op een dag maakten ze de kamer van Savannah donker, ze wouden graag gaan glaasje draaien. Ze pakten een glas en riepen geesten op. Toen ze dachten dat ze een geest gevangen hadden, legden ze het glas op een papiertje.  Ze vroegen de geest het eerst hoe hij heette. Remi Raken antwoordde hij. Daarna vroegen ze hem ook wat zijn lievelingskleur was, waar hij vandaan kwam  wat zijn lievelingseten was en hoe hij was gestorven. Ook vroeg Savannah wat haar hele naam was. Hij zei: Savannah Emilie Cheyenne van Heuvelborg. Hij zei het ook zonder spelfouten. Jolie en Savannah vonden dit steeds spannender worden en gingen nog meer vragen stellen. Alles wat hij antwoordde was een beetje zoals Savannah was. Totdat de meisjes hem vroegen of hij een goede of een kwade geest was. Hij antwoordde: Een kwade geest. De meiden vonden het nu een beetje te spannend worden dus ze besloten om de geest vrij te laten. Maar ze waren nog niet helemaal klaar met telepathie. Savannah nam een getal tussen de 0 en de 10 in haar hoofd en Jolie moest dat in een keer raden. Het lukte, nu tot de 100. Tot de 1000. Tot de 10000. Tot de 50000. Het lukte allemaal. Dit werd saai. Dus Savannah nam een datum in haar hoofd. July 4th 2008 zag Jolie in de ogen van Savannah staan. Nu nam ze een voorwerp in haar hoofd. Een mes. Jolie zag Savannah doodgestoken met een mes in haar ogen staan op 4 juli 2008! Jolie dacht na. Wat kan dit betekenen? De dood van Savannah op 4 juli 2008? De meiden waren erg geschrokken en deden snel het licht weer aan. Ze waren ermee gestopt. Ook kregen ze allebei moeite met ademhalen, ze kregen hele erge hoofdpijn en pijn in hun borstkas. Toen ze op de wekker van Savannah keken, zagen ze dat het al vrij laat was, dus Jolie ging maar eens op huis aan. Ze konden allebei niet goed slapen. Wat was dat nou, dat Jolie in de ogen van Savannah zag? Het was nu 30 juni 2008. Naja morgen maar weer verder denken.

Het was zaterdag ochtend, lekker vakantie. Gelukkig hoeven de meiden nu even niet aan school te denken. Maar er zat hun toch iets anders dwars. 1 juli dat betekende dat Savannah dus over een paar dagen dood zou zijn. Maandag zouden ze weer gaan afspreken. Dat is dus 3 juli. De dag voor de dood van Savannah. Gelukkig hadden ze afgesproken om dan naar Pony park Slagharen te gaan. Dan hoef je niet zo over de dood na te denken. De tijd kroop voorbij. Eindelijk was het dan 3 juli of moet ik zeggen al 3 juli. Morgen zou het dan gebeuren. Morgen zou Savannah dood zijn! De meiden gingen in heel veel attracties. Ze dachten er helemaal niet meer na. Nu ging de tijd in ene heel erg snel. Voordat ze het wisten was het al 5 uur. Ze gingen maar weer eens naar huis.

Het was dinsdag, dat betekende dat vandaag Savannah dood zou gaan. Helaas mochten ze niet meer afspreken. Jolie en Savannah waren allebei heel erg zenuwachtig, Savannah durfde niet naar buiten te gaan dus bleef de hele dag op haar kamer, daar was ze veilig… dacht ze. Jolie wist ook niet wat ze moest gaan doen. Ze bleef ook maar met haar mobieltje in haar kamer zitten. Kijkend naar Brooke knows best. Dat is Savannah haar lievelings programma. In ene voelde Jolie een hele erge steek in haar borstkas. Ze begon heel hard te gillen van de pijn. Haar ouders waren niet thuis dus niemand kon haar helpen. Een paar minuten werd het zwart voor haar ogen. Toen ze weer wakker werd was het eerste waar ze aan dacht Savannah bellen. Ze pakte haar mobieltje, maar er nam niemand op. Dan maar naar de huis telefoon van Savannah bellen. Ze kreeg de moeder van Savannah aan de lijn. Ze vroeg of ze Savannah kon spreken. De moeder van Savannah riep haar dochter maar hoorde geen antwoord. Ze liep naar boven en klopte op de deur van haar kamer, weer geen geluid. De moeder van Savannah deed de deur open en zag dat haar dochter dood op haar bed lag met een mes door haar keel. Ze gilde keihard. Jolie vroeg wat er aan de hand was, de moeder van Savannah legde uit dat haar dochter dood was. Nu begon ook Jolie keihard te gillen, alles wat ze had gezien was uitgekomen. Moest ze dit uitleggen aan de moeder van Savannah? Nee, ze durfde het niet. Aan haar eigen moeder dan? Die zou meteen naar de politie ermee gaan. Jolie wist niet meer wat ze moest gaan doen. Haar hele vakantie was nu al verpest!

De dagen na de dood van Savannah snapt Jolie het nog steeds niet. Het kan geen gewone moord zijn. De ramen waren dicht en dan had haar moeder het wel gehoord. Was het dan zelfmoord? Nee, ze had een heel leuk leven, veel vrienden en vriendinnen. Hoe had Jolie het dan in haar ogen kunnen zien?

THE TRUTH IS OUT THERE!!!

de moordenaar van City Life

Hallo ik ben de geest van Kim. Ik ben dood maar ik kan mijn rust niet vinden voordat mijn moordenaar is opgepakt. Ik zal je het verhaal vertellen. 2 jaar geleden rond deze tijd ging ik naar City Life in Reeuwijk. Ik zag daar een erg leuke jongen en we begonnen te dansen. Na een tijdje vroeg hij of ik met hem mee wilde naar buiten, dan konden we iets gemakkelijker praten. Hij was zo knap en ik kon het niet helpen en ik zoende hem gewoon. Hij vond dat goed en hij vroeg mijn nummer. Nadat ik die had gegeven zei hij dat hij moest gaan en zo snel als hij kon rende hij het parkeerterrein af. De volgende dag smste hij me of hij mijn adres mocht hebben. Hij wilde me morgen ophalen om met me naar de film te gaan. Ik gaf hem mijn adres maar had er al snel spijt van. Die avond belde de jongen mij weer en zei dit: Ich komme erhalte Sie. Ik snapte er helemaal niks van en hing snel op. Even later belde hij mij weer en zei toen: wenn das, das ich ermorde, müssen Sie Sie wünschen Sie nicht laufen schnell. Ik vond het een beetje eng worden en zette mijn mobieltje uit. Na een uurtje belde er iemand aan, ik deed open en zag toen die jongen uit City Life. Hij vroeg of hij binnen mocht komen. Ik zei dat is goed maar dan moet je wel uitleggen wat je net allemaal zei. Hij zei toen had je me niet begrepen vertaal de zinnen eens vanuit het Duits. Ik ging achter mijn laptop zitten en zette google translate aan. Ich komme erhalte Sie is ik kom je halen. Ik keek hem verbaasd aan en ging toen weer verder met vertalen. Wenn das, das ich ermorde, müssen Sie Sie wünschen Sie nicht laufen schnell. is als je niet wilt dat ik je vermoord moet je snel rennen. Ik schrok me dood en begon heel hard te schreeuwen. Hij kwam op me afgelopen en vilde me levend. Ik hoop dat jij de moordenaar voor mij kan vinden. Doe je dat niet dan zal ik nooit rusten en zorgen dat jij ook door hem vermoord wordt.

MOEHAHAHAHA!!!

de babysitter

Een meisje verdiende als babysitter wat zakgeld bij een familie
bij haar in de buurt. Op een avond vertelt het stel dat ze die avond naar
de film gaan en rond 11 uur weer terug zullen zijn. Na een uurtje oppassen
gaat de telefoon. Aan de telefoon is een onbekende man. De beller vertelt
de babysitter dat hij haar zal vermoorden als ze het huis niet uitgaat.
De babysitter gooit geschrokken de hoorn op de haak. Na een half uur
gaat de telefoon weer. Wederom krijgt de babysitter te horen dat de man haar
vermoord als ze niet snel het huis verlaat. De babysitter hangt op en
belt de politie. Die vertelt haar dat ze de volgende keer dat de man
belt,
moet proberen om hem een minuut of langer aan de lijn te houden. Op die
manier kan de politie nagaan waar de man vandaan belt. Na dertig minuten
belt de man weer. De babysitter houdt hem ruim een minuut aan de lijn.
Weer zegt de man dat de babysitter het huis uit moet omdat hij haar anders zal
vermoorden. De babysitter hangt op en wordt onmiddellijk weer gebeld.

Dit keer is het de politie. Ze vertellen de babysitter dat ze het huis
onmiddellijk moet verlaten. De babysitter vraagt waarom. De politie antwoordt dat ze hebben ontdekt dat de telefoontjes van het
andere toestel in huis komen.

de verdwenen liftster

Een jongen gaat stappen in de stad en moet 's nachts naar zijn dorp
terugfietsen door donker, landelijk gebied. Het is stil op de weg.
ergens langs de kant van de weg ziet hij opeens een meisje staan. Ze ziet
er enigszins verward uit maar ze zegt niets en geeft geen
antwoord op zijn vraag of er iets mis is. Hij biedt haar een lift aan. Ze gaat zitten. De rest van de reis wordt zwijgend afgelegd. Omdat het zo
lang stil blijft, kijkt de jongen een keer achter om. Het meisje is verdwenen.
Dat vindt hij vreemd omdat hij er niets van gemerkt heeft. Hij vertrouwt het niet. Als hij even later zijn verhaal vertelt op het politiebureau, laat de agent hem een foto zien. "Was ze dit?" vraagt hij. De jongen knikt
instemmend. Dan zegt de agent: u bent de derde al deze maand met hetzelfde verhaal. Dat meisje is op dezelfde tijd in de nacht, precies op
die plek een jaar geleden verongelukt...

Alleen in het donker

Jane en Melissa deelden samen een studentenflat in Amsterdam. Rond 9 uur 's avonds herinnerde Jane zich dat ze haar bibliotheekboek nog terug moest brengen. Ze vertelde haar huisgenote dat ze naar de bibliotheek ging en waarschijnlijk nog even de kroeg in zou duiken. Ze vroeg Melissa of ze meeging, maar die vertelde dat ze vroeg ging slapen. Ze vroeg Jane of die de lichten uit wilde doen als ze naar buiten ging.
Jane deed dit en ging op weg naar de bibliotheek. Onderweg kwam ze een vriendin tegen, met wie ze even bleef praten. Opeens realiseerde ze zich dat ze het boek was vergeten. Ze ging terug naar huis om het op te halen. Om haar huisgenote niet wakker te maken, zocht Jane in het donker naar het boek. Met het boek onder haar arm ging ze vervolgens opnieuw naar de bibliotheek, waarna ze met een paar vrienden de kroeg inging.

Toen Jane midden in de nacht terugging naar huis, stonden voor haar deur een ambulance en een politieauto. Een agent nam haar mee naar haar studentenflat. Daar zag Jane twee dingen die ze haar hele leven niet meer zou vergeten: de matras van haar huisgenote zat onder het bloed, en iemand had met lipstick op de muur geschreven:

BEN JIJ FF BLIJ DAT JE HET LICHT NIET HEBT AANGEDAAN?!

mijn hond

Op een avond werd er rond 11 uur opgebeld. Mijn moeder nam op en al snel daarna stapten mijn ouders in de auto op weg naar het ziekenhuis, mijn tante had een ernstig auto-ongeluk gehad. Ik wilde graag mee, maar mijn ouders wilde niet dat ik zou schrikken van hoe het er met mijn tante aan toe was, dus moest ik alleen thuis blijven.
Gelukkig had ik mijn hond nog, Mac. Samen waren we nooit bang. Als ik ongerust was, stak in mijn hand naar hem uit, hij likte eraan en dan wisten we allebei dat alles oke was.
Het werd al laat en ik besloot naar mijn bed te gaan. Ik kleedde me om, deed de lampen uit en ging in mijn bed liggen. Mac kroop onder mijn bed. Ik stak mijn hand onder mijn bed, Mac likte eraan en we konden rustig gaan slapen.

"Drup, drup, drup" Ik werd wakker van een druppend geluid. Ik stapte verbaasd mijn bed uit, deed de lamp aan en controleerde of de kraan van de wastafel in mijn kamer wel goed dichtzat. Nadat ik de kraan zover mogelijk dicht had gedraaid deed ik de lamp weer uit en ging in mijn bed liggen. Ik stak mijn hand onder mijn bed, Mac likte eraan en ik wist dat alles goed was.

"Drup, drup, drup" Weer hoorde ik dat geluid! Ik sprong mijn bed uit en deed de lamp aan. Ik liep over de overloop naar de badkamer waar ik alle kranen die ik vinden kon zo ver mogelijk dicht draaide, terwijl ze eigenlijk al niet meer verder konden... ik ging maar weer terug naar mijn kamer en deed de lampen uit, ging in mijn bed liggen en liet Mac aan mijn hand likken. Alles was oke.

"Drup, drup, drup"... ik stapte weer mij bed uit deed alle lampen aan en liep naar beneden. Ik keek in de keuken, alle kranen dicht, ik kijk bij de wc, alle kranen dicht, bijkeuken, ook alle kranen dicht...
Ik wilde weer naar boven gaan, toen ik een glimp van de kamer opving. Ik stopte en keek door het donker naar binnen. "Drup, drup, drup" Voorzichtig deed ik de lamp in de kamer aan. "Drup, drup, drup" Ik liep de kamer binnen en ik zag iets vreselijks! In de hoek van de kamer hing mijn hond, Mac, bloedend aan het plafond, drup, drup, drup... het bloed droop er vanaf. Ik schrok zo erg dat ik niet kon gillen.
Ineens kreeg ik een helder moment, er klopte iets niet. Ik rende de kamer uit, de trap op, mijn kamer binnen en keek onder mijn bed. Daar lag alleen een briefje...

"Moordenaars kunnen ook likken"

de rode wijnvlek

Een jongen ontmoet in een café een mooi meisje. Na een tijdje gepraat te hebben haalt hij wat te drinken aan de bar. De jongen is alleen niet zo handig en bij het neerzetten van het glas, morst hij wat rode wijn op de witte jurk van het meisje.
Later op de avond biedt de jongen aan het meisje naar huis te brengen. Het meisje vertelt waar ze woont. De jongen zet haar voor de deur af en bedankt haar voor de leuke avond.
De volgende avond keert de jongen terug naar het huis van het meisje om haar mee uit te vragen. Een oudere vrouw doet de deur open, en de jongen vraagt of hij haar dochter mag spreken. De vrouw wordt lijkbleek en vertelt dat haar dochter een paar weken geleden bij een ongeluk is omgekomen.

De jongen legt uit dat dat niet kan omdat hij haar de avond ervoor nog heeft gesproken in het café. Besloten wordt om het graf te openen om duidelijkheid te krijgen. Als de kist wordt geopend ligt daar nog steeds het overleden meisje, in haar witte begrafenisjurk. Alleen zit er op de voorkant van de jurk een grote rode wijnvlek.

liesje

Er was eens een meisje Liesje ze was bijna jarig en wilde heel graag een popje. Samen met haar moeder liep ze door de stad en keken in alle winkels of er een leuk popje was voor Liesje. Nergens konden ze een leuke pop vinden. Toen zagen ze een voodoo winkeltje misschien was er hier dan een leuke pop voor haar. Al bijna meteen zag Liesje een leuke pop en vroeg aan haar moeder of ze die mocht hebben. Haar moeder rekende af en toen zei de verkoopster iets vreemds. Ze zei namelijk dat ze de pop iedere avond om 22.00 uur in de kast moest doen. De moeder van Liesje vond dat bijgeloof en liep snel met haar dochter de winkel uit. Diezelfde avond moest Liesje om 22.00 uur naar haar bed maar legde de pop niet in de kast. Al snel werd ze weer wakker van een raar geluid en luisterde.

Liesje, ik kom je halen.

Liesje, ik sta in de tuin.

Liesje schrok en ging gouw rechtop in haar bed zitten, toen hoorde ze het weer.

Liesje, ik kom naar binnen.

Liesje, ik sta in je keuken.

Liesje, ik pak het grootste mes dat er is.

Liesje verstijfde van angst en durfde niks meer te zeggen of te toen.

Liesje, ik sta op de 1^e trede van de trap.

Liesje, ik sta bovenaan de trap.

Liesje, ik sta op de overloop.

Liesje, ik sta in je kamer.

Liesje, ik sta naast je bed.

Liesje probeerde te gillen maar het lukte niet.

De volgende morgen maakte de moeder van Liesje haar dochter wakker en schrok, ze zag dat Liesje dood in haar bed lag met duizenden mes steken. Haar popje lag in haar armen met een iets grotere glimlach op haar gezicht…